اگر انسان در کنار این حادثه ها با تدبیر و تقدیر وتنظیمی همراه می گردید ، تدبیری در رهبری و تقدیری در طرح ریزی و تنظیمی در عمل ، هیچ گاه محکوم حادثه ها واسیر شتاب ها نمی ماند و حدود را در هم نمی ریخت و اندازه ها را ندیده نمی گرفت و هر کلمه و هر فکر و هرگام را در هرجایی نمی گذاشت...........
